آیا استفاده از پروهورمون ها برای عضله سازی بی خطر است؟

در هنگام مسابقات بدنسازی، دارو‌ های تشدید‌ کننده عملکرد بدن (PEDs) اغلب در داخل باشگاه و توسط ورزشکاران داخل زمین مسابقه استفاده می‌شوند. یکی  از این داروها که ممکن است به صورت مکمل خریداری شود همان پروهورمون یا پاراهورمون است که ترکیب شیمیایی است که به نام آندروژن بدون نسخه نیز شناخته شده است.

تولیدکنندگان ادعا می کنند که مکمل‌ های پروهورمون موجب ساخت عضله و چربی سوزی می شود. بیشتر پروهورمون ها مانند استروئید‌ها در آمریکا غیرقانونی هستند.

بسیاری از وزنه‌ برداران، بدنساز‌ها و سایر ورزشکاران به سراغ استروئید ها و مکمل های هورمونی می روند تا عملکرد ورزشی و یا عضله هایشان را افزایش دهند. برخی از افراد شاید به دنبال راه حل سریع و موقت برای افزایش حجم عضله هستند، امّا سایر افراد برای صعود در رقابت خودشان را تحت فشار قرار می‌دهند.

پروهورمون چیست؟

پروهورمون ها در بدن با فرایند آنزیمی به هورمون های آنابولیک تبدیل می شوند که به عمل سنتز پروتئین کمک می‌ کنند و موجب رشد عضله می شوند. این مکمل‌ های غذایی نتایج سریعی را به بار می‌ آورند و به بدنساز‌ها کمک می‌کند که در بازه‌ زمانی کوتاهی ترکیب بدنشان را تغییر دهند.

بدنسازان اغلب در زمان استفاده از پاراهورمون ها سریع‌تر عضله می سازند و درصد چربی بدن را کاهش می دهند.

امّا هرگونه افزایش و دریافت وزن با تجربه‌ استفاده از پروهورمون معمولاً موقت هستند و عواقبی به همراه دارند.

مکمل های پروهورمون بدنسازی سطح تستوسترون را تشدید می کنند که منجر به عوارضی مشابه استروئیدهای آنابولیک غیرقانونی می شوند.

قانونی بودن پروهورمون ها

برخی از انجمن های ورزشی مانند کمیته بین المللی المپیک (IOC) اگر نگوییم همه‌ مکمل های پروهورمون ولی بیشتر آنها را ممنوع کرده است.

اگر شما ورزشکار اهل رقابت هستید و این قبیل داروها را امتحان می‌کنید، باید بدانید که از چه چیزی می‌توانید و نمی‌توانید استفاده کنید. همچنان باید آگاه باشید که برخی از تولیدکنندگان بدون نشان دادن روی لیست محتویات به مکمل‌ها ترکیبات پروهورمون اضافه می‌کنند.

به خاطر داشته باشید که سازمان غذا و دارو (FDA) بر مکمل‌های غذایی ،با یک سری شرایط متفاوت نسبت به دارو‌های شیمیایی، نظارت می‌کنند.

تولیدکنندگان در قبال ارزیابی ایمنی و برچسب زدن روی محصولات پیش از عرضه به بازار مسئول هستند، که این موارد توضیح می‌دهند چرا مکمل های پروهورمون بدنسازی با وجود خطراتی برای سلامتی اساساً قانونی هستند.

پاراهورمون ‌ها گذشته پرماجرایی دارند

زمانی‌ که پروهورمون ها برای اولین بار در سال 1996 معرفی شدند، بسیاری از ورزشکاران از توانایی‌ های قدرتیشان بهره بردند. برای مثال اسطوره لیگ برتر بیس‌ بال مارک مگوایر به استفاده از پاراهورمون ها شناخته شده بود به طوری که تمرین می‌ کرد تا رکورد‌ها را بشکند.

امّا طولی نکشید که به دلیل استفاده از استروئید به چهره اصلی بدنامی تبدیل شد که صنعت ورزش را به لرزه انداخت.

امّا زمانی‌که قانون کنترل استروئید‌های آنابولیک 2004 اصلاح شد، تقریباً همه‌ پروهورمون ها در بازار ممنوع شدند. این قانون قید می کند که تمامی پروهورمون های آماده فروش «مواد مخدر کنترل شده» غیر قانونی در نظر گرفته شدند و استفاده از آنها مانند مصرف استروئید‌های آندروژنیک-آنابولیک (AAS) بود.

هنوز هم پاراهورمون ها از روی قفسه‌ ها پایین نیامده‌اند. تولیدکنندگان راه‌ هایی را پیدا کردند که قانون 2004 را دور بزنند و در سال 2005 دوباره شروع به فروش آنها کردند.

زمانی که این مواد کشف شدند، به لیست مواد مخدر کنترل شده اضافه شدند. پروهورمون‌ها در آمریکا، کانادا و مکزیک ممنوع شده‌اند، امّا به دلیل اینکه در بسیاری از کشور‌های دیگر غیرقانونی نیستند، شاید قاچاقی وارد آمریکا شوند.

استروئید آنابولیکی که زمان اصلاح قانون 2004 مورد حمایت قرار نگرفت همان آندروستنولون (DHEA) بود. در واقع آندروستنولون در آمریکا قانونی است. در سایر کشور‌ها یک ماده مخدر کنترل شده در نظر گرفته می شود و سازمان غذا و دارو ( FDA) اجازه‌ استفاده از آن را در مکمل های غذایی می دهد. امّا آندروستنولون توسط سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ (WADA) در تمامی رشته های ورزشی ممنوع اعلام شده است.

آیا پروهورمون ‌ها واقعاً نتیجه می دهند؟

تعدادی از مطالعات بالینی میزان تاثیرگذاری پروهورمون ها را بررسی کرده‌اند. موارد زیر اشاره به بیانات این تحقیقات دارد.

حجم عضله و عملکرد بهتر

در بررسی تاثیرات مکمل‌ غذایی پروهورمون در انسان‌ها در نشریه‌ فیزیولوژی کاربردی کانادا، محققان دریافتند که پاراهورمون ها ممکن است منجر به تأثیراتی در عملکرد فیزیکی و یا آنابولیکی شوند، امّا آنقدر کافی نیستند که ارزشش را داشته باشند.

عوارض زیر مشاهده شدند:

• اختلالات هورمونی: مصرف خوراکی بیشتر یا برابر با 200 میلی گرم در روز غلظت تستوسترون را افزایش داد و با افزایش در استروژن نیز همراه بود که به این معناست که سینه‌ها ممکن است بزرگ شوند.
• کاهش کلسترول HDL (کلسترول خوب): دوز‌های بیشتر از 300 میلی گرم در روز به مدت 12 هفته هیچ تأثیری بر ترکیب بدن یا عملکرد فیزیکی نداشتند و باعث کاهش لیپوپروتئین‌ با چگالی بالا یا کلسترول (خوب) شد.

تمرینات مقاومتی

پژوهشی در این زمینه تأثیرات تستوسترون خون و سازگاری با تمرینات مقاومتی را در جوانانی بررسی کرده است که از پروهورمون استفاده می‌کردند. مطالعه‌ قدیمی‌تری در نشریه‌ انجمن پزشکی آمریکا 30 آزمودنی سالم در سنین 19 تا 20 ساله را بررسی کردند که هیچ مکمل‌غذایی یا استروئیدی مصرف نمی‌کردند و هیچ تمرین مقاومتی انجام نداده بودند.

آزمودنی‌ ها به دو گروه تقسیم شدند: 20 نفر به مدت 8 هفته تمرینات مقاومتی در کل بدن انجام دادند و بقیه‌ 10 نفر 100 میلیگرم دوز پروهورمون دریافت کردند. طی هفته‌ های 1،2،4،5،7 و 8 گروه اول نیز به طور تصادفی 300 میلیگرم دوز پاراهورمون یا به اصطلاح شبه دارو دریافت کردند.

محققان میزان تغییرات تستوسترون، غلظت استروژن، قدرت عضله، بافت عضله، ترکیب بدن، لیپید‌های خون و فعالیت‌های ریوی آزمودنی‌ها را اندازه‌گیری کردند.

نتایج هیچ افزایش چشمگیری در حجم خالص بدن یا کاهشی در حجم چربی در هر دو گروه دریافت کننده پروهورمون و شبه دارو را نشان نداد.

در گروه دریافت کننده پروهورمون، کلسترول خوب پس از دو هفته کاهش یافت و پایین باقی ماند.

کاربرد پزشکی

در سال 2017، مطالعه‌ای در نشریه‌ بین‌المللی نفرولوژی (کلیه‌ شناسی) و بیماری‌ های کلیوی منتشر شد که بررسی کرد آیا استفاده‌ پزشکی از پروهورمون های ویتامین D می تواند بیماران مبتلا به پرکاری پاراتیروئید به دلیل کاهش عملکرد کلیوی در ناراسایی مزمن کلیه (CKD) را درمان کنند.

محققان دریافتند که بیمارانی که در مراحل آخر بیماری مکمل های پاراهورمون دریافت می‌کردند،  خیلی سودی به حالشان نداشته است. تنها بیمارانی که در مراحل اولیه بیماری بودند طی معالجه با مکمل های پروهورمون میزان قابل اندازه گیری موفقیت داشتند.

مکمل های دارویی حاوی پروهورمون در برخی مشکلاتی برای سلامتی ممکن است بیماران را طی مراحل خاصی از درمانشان کمک کنند و خصوصاً برای آن دسته از افراد که عضلاتشان تحلیل رفته و کمبود ویتامین دارند می‌توانند مفید باشند.

عوارض پروهورمون چیست؟

به دلیل اینکه پاراهورمون ها قانونی هستند، بسیاری از مردم تصور می کنند که مصرف آنها ضرری ندارد. امّا درک این موضوع اهمیت دارد که آنها پتانسیل این را دارند که باعث عوارض مخرب و بسیار زیادی شوند.

این عوارض مثل مصرف هر مکمل‌ غذایی دیگر می‌ توانند در هر فرد متفاوت باشند. در برخی افراد ممکن است این عوارض مشابه عوارض استروئید‌ها شدید و بلند‌مدت باشند.

عوارض زیر به استفاده از پروهورمون‌ ها مربوط می شود:

• سردرد
• افزایش ضربان قلب
• حالت تهوع
• دل‌درد
• بی‌خوابی
• افزایش اضطراب
• خستگی
• جوش
• تغییرات خلقی، از میزان خفیف تا نوسانات ناگهانی شخصیتی متغیر است
• ریزش‌مو
• کاهش اندازه‌ بیضه‌ ها
• پرخاشگری
• افزایش یا کاهش میل جنسی
• بزرگ شدن بافت سینه در خانم‌ ها (در بعضی موارد بزرگ شدن سینه‌ مردان)
• کمبود انگیزه برای انجام فعالیت‌ هایی که به آن عادت داشتید (مشابه احساسی که زمان افسردگی تجربه می‌کنید)

عوارض بلند‌مدت پروهورمون‌ ها ممکن است شامل خطر بیماری‌ های قلبی-عروقی مانند سکته‌ قلبی یا مغزی، آسیب ریوی غیرقابل جبران و آسیب به سایر ارگان‌های بدن، کاهش ایمنی بدن، دیابت نوع2، افزایش فشارخون و افزایش سطح کلسترول شوند.

چه کسانی باید از مصرف پروهورمون پرهیز کنند؟

به خاطر عوارض و کمبود مطالعات کافی، مکمل‌ های پروهورمون بدون نسخه باید با احتیاط استفاده شوند. کسانی که بر روی پاراهورمون ها مطالعه می‌کنند باید پیش از استفاده با تیم مراقبت‌ های پزشکی خودشان مشورت کنند.

استفاده از پروهورمون به ویژه برای گروه‌ های زیر ممکن است خطرناک باشد:

• افراد زیر 18 سال
• زنان شیرده
• زنان باردار یا کسانی که با تلاش اقدام به بارداری می‌کنند
• افرادی که می‌خواهند وزن کم کنند

آیا باید پروهورمون‌ بدنسازی را امتحان کنید؟

پژوهش‌های کافی وجود ندارد تا رأی اعتماد مشخصی بدهد که شما می‌توانید از مصرف مکمل‌های‌غذایی در رژیم غذاییتان بهره ببرید.

تحقیقاتی با بازبینی گروهی، استفاده از شبه داروی کنترل‌شده و تحقیقات بالینی باید انجام شوند تا نشان دهند که مکمل پروهورمون خوراکی می تواند حجم عضله را افزایش دهد. تا آن زمان باید به دنبال سایر راه‌های قبلی اصولی‌تر و علمی‌تر برای عضله‌سازی بگردید.

بنابر گفته‌ انجمن قلب آمریکا (AHA)، مؤثر‌ترین راه برای تحریک رشد عضله انجام فعالیت‌ های تقویت‌کننده عضلات سطح متوسط تا شدت بالا مانند وزنه برداری یا تمرینات بدون وزنه و با وزن بدن به مدت حداقل دو روز در هفته. شما باید زمان کمتری را صرف نشستن کنید و به تدریج با گذشت زمان شدت تمرین‌هایتان را بالا ببرید.

اگر تصمیم دارید پاراهورمون مصرف کنید، به یاد داشته باشید که ممکن است نتیجه ندهند. با این کار نه تنها پول خود را هدر داده‌اید، بلکه ممکن است عوارضی را تجربه کنید که برای سلامتیتان مضر باشد.

نتیجه گیری

پیش از شروع تمرینات روزانه عضله‌ سازی، شما می توانید با دریافت توصیه از یک متخصص مراقبت های پزشکی و رژیم شناسی بهره ببرید. این تیم تندرستی به شما کمک می کنند تا تشخیص دهید چه چیزی برای بدنتان از همه بهتر است.

شما باید هر گونه دارویی که مصرف می کنید را بررسی کنید و پیش از مصرف پروهورمون از دکتر خود درباره‌ هرگونه تداخل دارویی ممکن سوال کنید. ممکن است داروهای تجویز شده شما برای انجام تمرینات سنگین مناسب نباشند.

به علاوه، یک متخصص مراقبت‌ های پزشکی می تواند به شما کمک کند تا میزان دقیق پروتئین و سایر خوراکی‌ هایی را تشخیص دهید که بدن شما به آنها نیاز دارد، در نتیجه می‌ توانید بی‌ خطر و مؤثر به اهداف فیتنس و شاخص توده عضلانی (BMI) برسید.