اخیراٌ دویدن در جامعه ما بسیار محبوب شده است. همواره افراد در رد‌ه های سنی مختلف را می بینم که در کنار جاده ها، و در بیابانی که من زندگی می‌کنم، در حال دویدن هستند و خودم هم دوست دارم بدوم. مزیت بزرگ این ورزش شدت آن است. دویدن خیلی سریع و بطور کارآمد باعث تناسب اندام می شود و بدن حین دویدن، نسبت به سایر فعالیت های ورزشی، کالری بیشتری می سوزاند و همین عوامل باعث جذابیت و محبوبیت این ورزش در میان افرادی که میخواهند وزن خود را کنترل کنند، می‌شود. به دلیل شدت این ورزش، دویدن باعث ترشح اندورفین در بسیاری از افراد می‌شود و باعث افزایش سطح شادی دوندگان می‌شود که برخی آن را “هیجان انرژی”می نامند. سطح شادی دونده- همانند تمرینات هوازی – یک عامل ضد افسردگی خوب بشمار می رود.
دویدن دارای معایب بالقوه جدی است که باید قبل از اینکه تصمیم بگیرید به طور منظم بدوید، این معایب را در نظر بگیرید. در مقایسه با سایر فعالیت‌های هوازی ذکر شده در اینجا، احتمال اینکه بدنتان به علت دویدن آسیب ببیند، زیاد است. دویدن به بدن فشار وارد می‌کند، و به ویژه مفاصل ساق پا، زانو و کمر و کلیه‌ها را دچار آسیب می کند.
با رعایت چند نکته احتیاطی می توانید احتمال آسیب دیدگی را به حداقل برسانید. هرگز روی بتن کار نکنید. در صورت امکان، روی مسیرهای خاکی بدوید. آسفالت به به بدی بتن نیست، اما به خوبی خاک هم نیست. همیشه از کفش مخصوص دویدن استفاده کنید که برای کاهش ضربه به مفاصل طراحی شده‌اند و هر زمان که کفش هایتان کهنه شدند، یک جفت کفش جدید بخرید. خانم ها باید از سوتین ورزشی یا سایر سینه بندها استفاده کنند. قبل از اینکه شروع به دویدن کنید، خود را نه با انجام حرکات کششی، بلکه با پیاده روی آهسته گرم کنید.
مهمتر از همه، به زبان بدن خود گوش دهید. اگر در هر یک از مفاصل خود دچار درد شدید، تا وقتی که علت درد مشخص شود، از دویدن اجتناب کنید. من افراد زیادی را دیده‌ام که اینگونه علائم هشدار‌دهنده را نادیده گرفته‌اند و اکنون به دلیل آسیب به مهره ها، مفاصل لگن و زانوها اصلاً نمی‌توانند بدوند. البته، در مورد هر نوع فعالیت بدنی باید احتیاط کرد، اما از آنجا که دویدن بدن را در معرض آسیب های زیادی قرار می دهد، اهمیت ویژه‌ای دارد.
همچنین، احتمالاً به دلیل ماهیت استرس‌زا و تأثیر متعاقب آن بر سیستم اندورفین، احتمال اینکه دویدن نسبت به سایر انواع ورزش‌های هوازی، به صورت یک اعتیاد دربیاید بیشتر است. بسیاری از مردم بطور اعتیاد گونه، یعنی با کیفیت اجباری که زندگی آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، می‌دوند. اگر شرایط محیطی مانع از دویدن آنها شود، زندگی کردن با این افراد غیرممکن می شود. برخی دیگر دویدن را نوعی تنبیه برای خود در نظر می‌گیرند.
در شهر در روز های داغ، اغلب مردان میانسالی را می بینم که در خیابان های شهر در زیر آفتاب ظهر می دوند و چهره شان حاکی از آن است که دارند عذاب می‌کشند. لابد باور دارند که اگر تمرینات هوازی را تا حد ممکن برای خودشان عذاب آور کنند، مزایای بیشتری نصیبشان خواهد شد. لازم نیست که بگویم این طرز تفکر احمقانه است. فشار شدید ناشی از دویدن در گرما می تواند به بدن، به ویژه سیستم قلبی عروقی و ادراری آسیب برساند. اگر در هوای گرم می دوید و زیاد عرق می کنید حتما با مصرف مایعات، مقدار آبی که بدنتان از دست می دهد را جایگزین کنید. همچنین سعی کنید در خیابان های پر ترافیک ندوید. هنگامی که میزان تنفس شما با تمرینات هوازی افزایش پیدا می‌کند، ممکن است مقدار زیادی دود وارد ریه‌هایتان کنید.
می‌توانید در خانه بر روی تردمیل بدوید. فروشگاه های لوزام بدنسازی معمولاً این دستگاه را دارند و می توانید یکی از آنها را برای استفاده در خانه بخرید. بسیاری از مدلها این امکان را به شما می‌دهند که سرعت و شیب حرکت خود را تغییر دهید و همچنین، اطلاعات مربوط به فعالیت ورزشی خود را می‌توانید بر روی صفحه نمایش ببینید. تردمیل‌ها احتمال آسیب‌دیدگی را تا حد زیادی کاهش می‌دهند، زیرا سطحشان از فنری مناسب برای دویدن ساخته شده است. با این حال، از نظر من آنها بسیار کسل‌کننده هستند و واقعاً باید روشهایی برای سرگرم کردن خود در حین استفاده از آنها پیدا کنم.
